Pleegouders zorgen, tijdelijk of permanent, voor het kind van een ander. Wanneer ouders zelf niet in staat zijn om voor hun kind te zorgen is pleegzorg het alternatief waarbij het kind toch zo gewoon mogelijk op kan groeien: Thuis, met een papa en/of mama die een veilige, stabiele opvoeding kan geven.
Pleegzorg is in principe tijdelijk, een periode waarin het kind niet bij de eigen ouders woont. De ouders krijgen in deze periode de kans om hun thuissituatie te verbeteren en te leren hoe ze voldoende zorg en aandacht aan hun kind kunnen geven. Wanneer dit niet lukt en het dus niet mogelijk is voor het kind om terug te gaan naar de eigen ouders spreken we van langdurige pleegzorg. Het kind blijft dan tot de volwassenheid bij de pleegouders wonen.
Wanneer het niet nodig is dat een kind iedere dag in een pleeggezin verblijft (voltijdpleegzorg), maar de ouders wel ondersteuning nodig hebben, kan deeltijdpleegzorg worden ingezet. Het kind wordt bijvoorbeeld een aantal uren of dagen per week door een pleegouder opgevangen. Dit kan ook voor een of meer weekenden per maand zijn (weekendpleegzorg), of een paar dagen of weken in schoolvakanties (vakantiepleegzorg).
Een speciale categorie pleegzorg is de crisispleegzorg. Wanneer de situatie van een kind zo ernstig is dat het per direct uit huis moet worden geplaatst, staan crisispleegouders klaar om het kind tijdelijk op te vangen. Na een verblijf bij de crisispleegouders wordt vervolgens besloten of het terug kan gaan naar de ouders, of in een permanent pleeggezin moet worden geplaatst.
Verder maken we nog onderscheid tussen netwerkpleegzorg en bestandspleegzorg. Bij netwerkpleegzorg wordt het kind geplaatst bij een pleegouder uit het eigen netwerk, zoals familie, vrienden of buren. Dit heeft vaak de voorkeur, omdat de overgang voor het kind zo minder groot is. Bij bestandpleegzorg kennen het kind en de pleegouders elkaar niet voor de plaatsing.
